Goes to Church #4

Als ik ‘minimalisme’ intik op de zoekbalk van mijn PC, iets wat ik vaker doe om te zien welke andere betekenis een begrip in de loop van de jaren heeft gekregen; krijg ik vooral lifestyle artikelen over ‘ontspullen’ en ‘rijker voelen met minder’… In mijn eigen zoekmachine, mijn werkgeheugen komen vooral de witte schilderingen van Robert Ryman (born in Nashville) en de zoektocht naar het diepste zwart van Ad Reinhardt naar voren. Bij google ontbreekt het woord ‘kunst’ op de eerste pagina met zoekresultaten, laat staan l’art pour l’art, nergens wordt er gesproken over het geheimzinnige citaat van Reinhardt; ‘Kunst is niet wat geen kunst is’. Mijn dochter begrijpt me niet als ik het internet een volslagen surrealistische wereld noem. Ik ben ouderwets. Als ik verder lees over hip minimalisme raak ik verzeild op de website van katholiek.nl. Daar hebben ze het over het behouden van dat wat van toegevoegde waarde is en afstand doen van het overtollige… Even verder blijft mijn oog hangen bij het woord ‘döstädning’ … een Zweedse term voor opruimen met het oog op je eigen sterflijkheid. Tja, feitelijk denk ik dat wij in Koffie & Ambacht niets anders doen; alleen dan andersom. In een ongelooflijk hoog tempo concerten organiseren want verdomme morgen kan het te laat zijn. Daarom gaan we zaterdag weer naar de kerk, in de 21ste eeuw een bijkans surrealistische plek. Een gereformeerde kerk, die zich in tegenstelling tot de opruimwoede van de katholieken steeds barokker gaat opstellen; het kan me er een drukte van jewelste zijn daar aan de Charloisse kerksingel. Het gebouw staat vol met theaterspullen, instrumenten, kookspullen en allerlei andere voor mij volkomen onbekende voorwerpen die wijzen op een rijk verenigings leven. Maar toch is het vaak ook heel mooi stil. En ruik je het eeuwenoude stof. Als katholiek (zonder opruimingsdrang) ben ik verliefd geworden op die kerk; omdat we hem nu toch al weer 3 keer gevuld hebben met prachtige muzikale architectuur. En we hebben er dit jaar nog minimaal 5 voor de boeg. Zaterdag presenteren wij het TONUS ENSEMBLE. Dirk Serries begeeft zich in het abstracte en geluidsbewuste luik van de experimentele muziekscène. Zijn Tonus Ensemble is voor hem een platform waar het onderzoek in minimale muziek verder wordt ontwikkeld. Tonus betekent letterlijk spierkracht en in de muzikale context duidt het de ruimte aan tussen elke gespeelde noot. Beide definities zijn hier van toepassing omdat de muziek een oefening is in discipline, anticipatie terwijl de helderheid van elke gespeelde noot opperste concentratie en controle vereist. dirk serries - accordeon martina verhoeven - piano colin webster - alto sax benedict taylor - viola graham dunning – snare drum & objects En we bieden MODELBAU het orgel aan. Het prachtig orgel uit de 18de eeuw waarop we eerder Reinier van Houdt en Kaja Draksler hoorde spelen. MODELBAU (Frans de Waard) koppelt electronica aan het geluid uit de eeuwenoude loden pijpen. Frans mag een sleutelfiguur genoemd worden in de experimentele, elektronische muziek in Nederland en ver daar buiten. In de introductie van zowel TONUS als MODELBAU valt het woord ‘experimenteel’. Wij hebben niet zoveel met dat woord. We vinden het te vrijblijvend. Daarom zouden we graag als bijdrage aan het minimalisme het woord experiment willen opruimen. Wij spreken vanaf nu niet meer over experimentele muziek; maar over ‘expres bedoeld geluid’. Wij hopen jullie zaterdag te ontmoeten in de kerk voor een vriendelijke dosis ‘expres bedoeld geluid’.